Πολλοί μιλούν για την εποχή μας ως μία στην οποία ο ρομαντισμός έχει πεθάνει, το άτομο αλλοτριώνεται και αποξενώνεται από τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και τους άλλους.

Μια μικρή στιγμή όμως αρκεί για να πειστούμε πως ακόμα υπάρχει ελπίδα, και πως οι ρομαντικές ψυχές εξακολουθούν να εκπέμπουν φως. Γίναμε μάρτυρες μιας τέτοιας ψυχής όταν ο 42χρονος Ισίδωρος Χ., μόλις χθες, πετάχτηκε να αγοράσει κάτι από το μαγαζί αφήνοντας τη μηχανή του διπλοπαρκαρισμένου αυτοκινήτου του αναμμένη.

Ο 42χρονος δήλωσε στο «Κουλούρι» πως «έρχονται στιγμές στη ζωή που καλείσαι να περπατήσεις στο σταυροδρόμι λογικής και συναισθήματος. Χωρίς να γνωρίζεις πού οδηγεί το κάθε μονοπάτι, ακολουθείς άλλοτε την καρδιά σου, άλλοτε το μυαλό σου και άλλοτε δεν το σκέφτεσαι καν και λειτουργείς με βάση το ένστικτό σου. Έτσι και εγώ ακολούθησα την καρδιά μου και αποφάσισα να αφήσω τη μηχανή ανοιχτή».

«Κι εγώ, ναι, είμαι ρομαντικός. Έχω ζήσει σε ρομαντικές εποχές, θυμάμαι να μην κλειδώνουμε το βράδυ τις πόρτες των σπιτιών μας, έχω χορέψει στην παραλία υπό το φεγγαρόφως, έχω ερωτευτεί τρελά. Πηγαίναμε σ' ένα έρημο παραθαλάσσιο μέρος τα βράδια με τ' αυτοκίνητο, δεν υπήρχε τότε φόβος, την έπαιρνα αγκαλιά και απλώς φιλιόμασταν παθιασμένα κάθε βράδυ επί ένα καλοκαίρι κάνα δίωρο, μέχρι που στράβωσε το κάθισμα του οδηγού, πήρε κλίση προς τον συνοδηγό, και στην ΒΜW απορούσαν πως έγινε αυτό! Αχ, αυτά τα 80s».

Σε μια τελευταία παρότρυνση προς τους αναγνώστες του «Κουλουριού», ο συμπαθέστατος Ισίδωρος λέει πως «τον ρομαντισμό μπορούμε να τον ζούμε κάθε μέρα. Δεν χρειάζεται ντε και καλά να είσαι στο Παρίσι, δεν χρειάζεται ντε και καλά να είσαι ποιητής, δεν χρειάζεται ντε και καλά να φιλιέσαι κάτω απ΄τα άστρα. Το να αφήσεις το αυτοκίνητο να "ζεσταθεί" για λίγο πριν ξεκινήσεις, το να πατήσεις το μηδέν μια στο τόσο, το να χρησιμοποιήσεις καρτοτηλέφωνο, αρκούν για να ταξιδέψεις σε άλλες πιο αθώες εποχές».

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.