Η μεγαλύτερη ιστορία της ζωής του Θωμά, ξεκίνησε όταν ήταν μικρός ακόμα και παραθέριζε στη Βλαχέρνα Άρτας με τη γιαγιά και τον παππού του κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τον δεκαπενταύγουστο επισκεπτόταν πάντοτε το χωριό η οικογένεια Πασχαλίδη (έχουμε αλλάξει το επώνυμο της οικογένειας για ευνόητους λόγους), η οποία ζούσε μόνιμα στον Καναδά και είχε δύο κορίτσια, περίπου στην ηλικία του Θωμά.

Η Κατερίνα και η Αγγελική, για τις δύο εβδομάδες που περνούσαν στο χωριό, ήταν η καλύτερη παρέα για τον Θωμά. Είχαν κάτι το ξενόφερτο, το μυστήριο και γοητευτικό που μάγευε τον μικρό, και τον έκανε να τις ψάχνει κάθε απόγευμα που τον άφηνε η γιαγιά του να βγαίνει πάλι στους δρόμους μετά τον μεσημεριανό ύπνο.

Τα χρόνια όμως πέρασαν, και ο Θωμάς ένιωθε όλο και πιο μεγάλη την έλξη που ασκούσε πάνω του η μικρότερη από τις δύο αδερφές, η Αγγελική. Πέρασαν όλα τα παιδικά καλοκαιρινά τους βράδια καθισμένοι στα σκαλιά της εκκλησίας του χωριού, πέρασαν την εφηβεία τους μαζί και δεν άργησαν να εμφανιστούν τα πρώτα φλερτ. Το δυστυχές για τον Θωμά ήταν πως η Αγγελική ερχόταν μόνο τα καλοκαίρια, γεγονός που τον έκανε να ανησυχεί για το τι έκανε εκείνη, ενώ αυτός ζούσε και ανέπνεε για την  Αγγελική, προσμένοντας το επόμενο καλοκαίρι.

Τη χρονιά που τελείωσε η Αγγελική το σχολείο, ο Θωμάς είχε ήδη ολοκληρώσει το πρώτο έτος της Φιλοσοφικής στην Αθήνα. Εκείνο το καλοκαίρι το πέρασαν μαζί και ήταν το πρώτο καλοκαίρι που δεν θα τελείωνε για τον Θωμά στις δύο εβδομάδες καθώς η Αγγελική αποφάσισε να περάσει όλες τις διακοπές της στην Ελλάδα χωρίς την οικογένειά της. Πέρασαν από όλα τα νησιά του Αιγαίου, δεν χρειάζονταν άλλωστε παρέα, έφτανε που ήταν οι δυο τους. Εκεί και ολοκλήρωσαν για πρώτη φορά τη σχέση τους, εκεί κοίταζαν τα αστέρια όλο το βράδυ, εκεί άφησε την καρδιά του ο Θωμάς όταν τον Σεπτέμβρη η Αγγελική ξαναέφυγε για Καναδά ώστε να ξεκινήσει το πρώτο έτος της σχολής της στο Τορόντο.

Ο Θωμάς πέρασε δύσκολα τους πρώτους μήνες, δεν τον χωρούσε ο τόπος. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, δεν μπορούσε να διαβάσει, δεν είχε όρεξη για τίποτα. Για να αποφύγει τη μοναξιά αποφάσισε να κόψει την αναβολή του, και να καταταχθεί στον ελληνικό στρατό τον επόμενο Νοέμβρη. Ήθελε να μην σκέφτεται καθόλου, να απολυθεί το καλοκαίρι ώστε να το περάσει με την αγαπημένη του και τίποτα να μην τον κρατάει πίσω από εκεί και πέρα. Παρουσιάστηκε στο Ρέθυμνο, και την τρίτη μέρα καθώς έπρεπε να πάει για ιατρικές εξετάσεις, επιβιβάστηκε σε ένα φορτηγάκι το οποίο κατά τη διαδρομή έμαθε οτι στο στρατό το αποκαλούσαν καναδέζα.

Ξαφνικά κάτι άλλαξε μέσα του. Από τη μια στιγμή στην άλλη, άρχισε να νοιώθει μια ακαταμάχητη έλξη για τη νέα καναδέζα που μπήκε στη ζωή του. «Τον βλέπαμε τα βράδια να φεύγει από  το θάλαμο, και πηγαίνει και να κοιμάται στο καπό της καναδέζας», διηγείται ο Σταύρος, ΚΨΜτζής της μονάδας και συνεχίζει: «πάρα πολλές φορές τον πιάναμε να φεύγει βιαστικός από το μεσημεριανό, να κουρνιάζει δίπλα σις ρόδες και να τις γλύφει». Ο Θωμάς απολύθηκε πρόωρα με διάγνωση «Objektophilie», ψυχοπαθολογία που δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στα ελληνικά, και που εμφανίζει συμπτώματα παθολογικής λατρείας αντικειμένων στα άτυχα θύματά της.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Θωμάς βρίσκεται στο χωριό του με μια καναδέζα του ελληνικού στρατού την οποία και αγόρασε κοψοχρονιά καθώς είχε παρουσιάσει σημαντικές βλάβες και σχεδιάζει να την παντρευτεί, προγραμματίζοντας την κοινή τους ζωή καθισμένος μονίμως πάνω στο καπό της.

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.