Είναι ξημερώματα και σας γράφω από το βαγόνι της αμαξοστοιχίας που με μεταφέρει στα σύνορα της Μολδαβίας με την Ουκρανία. Τέτοια ώρα κάνει κρύο και η ξηρά τροφή είναι λιγοστή, κι όμως κατά βάθος ανυπομονώ.

Γιατί δεν μπορούμε να κοιτάμε από την άλλη όταν οι τύραννοι των λαών δολοφονούν, καταδιώκουν, εκτοπίζουν ανθρώπους από την πατρίδα τους. Πρέπει να αντισταθούμε, να δώσουμε το αίμα και τη ζωή μας, τις ελπίδες και τις λαχτάρες μας, για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός.

Μόλις φτάσω και διασχίσω τα σύνορα, θα μεταβώ κατευθείαν στην Οδησσό να δώσω το «παρών», όμως δεν θα μείνω εκεί όπως ο Δένδιας. Θα κατευθυνθώ προς το μέτωπο του Μικολάιβ, όπου οι ουκρανικές δυνάμεις αντιστέκονται ακόμα στον εισβολέα, για να βοηθήσω όπως μπορώ.

Είμαι πρόθυμος να καρφώσω με τα δόντια μου κάθε Ρώσο κατακτητή που θα συναντήσω στο δρόμο μου. Όπως έκανα και με αυτόν τον Σκέρτσο, που το παίζει καλός αλλά πίσω από την πλάτη σου, σου μειώνει το φαΐ. Γιατί η υπόθεση της Ουκρανίας είναι και δική μας υπόθεση, είναι υπόθεση όλου του προοδευτικού ζωικού βασιλείου.

Δεν θα περάσουν!

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.