Έχουν περάσει σχεδόν 24 ώρες, όμως ακόμη δεν μπορώ να συνέλθω μετά τα χθεσινά. Όνειρο ζω, μην με ξυπνάτε. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως δεν μπορούσα να αποφασίσω ποια στολή αξιωματικού μου πηγαίνει περισσότερο και αναγκάστηκα να βάλω ένα απλό κοστούμι, όλα τα υπόλοιπα πήγαν υπέροχα.
Ο κύριος Ομπάμα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακός από κοντά. Λάμπει, έχει όλο το πακέτο, την αστερόσκονη. Δεν λένε τυχαία αστερόσκονη την σημαία των ΗΠΑ άλλωστε. Μου έσφιξε το χέρι με τόση δύναμη κι υποκλίθηκε, σαν αληθινός ιππότης. Μπορεί να είναι δυνατός, ωστόσο το δέρμα του αν και σκούρο ήταν απαλό, σαν μωρού παιδιού. Δεν έχω ξανανιώσει τόσο λεία επιδερμίδα, θέλησα να τον ρωτήσω τι κρέμα χρησιμοποιεί, όμως ντράπηκα. Κακώς.
Αλλά κι η μυρωδιά του. Θεούλη μου αυτή η μυρωδιά. Ορκίζομαι, ο πρόεδρος μύριζε λεβάντα κι η αναπνοή του δυόσμο. Όσο για τη ματιά του, σπινθηροβόλα και ζωντανή, έστω κι αν πετούσε για ώρες. Είχα φανταστεί αυτή την ημέρα χιλιάδες φορές, όμως τόση ευτυχία δεν μπορούσα να την περιμένω ποτέ.
Ευχαριστώ Θεέ μου που με αξίωσες να το ζήσω. Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Η μέρα που γνώρισα τον ήρωά μου και περπατήσαμε μαζί πάνω στο κόκκινο χαλί.
Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.
Απόψεις
Προτείνω να συμφωνήσουμε ότι δεν βγαίνει άκρη και να προχωρήσουμε τις ζωές μας, έχουμε τόσα προβλήματα, δεν βλέπετε τι γίνεται; Ας πάμε παρακάτω, άλλωστε το βασικό είναι να καταλαβαίναμε τι υγρό ήταν αυτό, κάποιο άλλο πρόβλημα με τα τρένα δεν υπήρχε.