Ομολογώ ότι δε σκέφτηκα καλά τις δηλώσεις μου σχετικά με το κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο θέλει να προχωρήσει λίγο πιο δυναμικά όταν ερωτήθηκα για τους Σπαρτιάτες.
Τώρα που τις σκέφτηκα ξανά, καταλαβαίνω ότι μπορούν να παρεξηγηθώ και δε σας κρύβω ότι νιώθω ενοχές. Νιώθω ενοχές. Πάνω σε χορδές στάζουνε οι ήχοι, δάκρυα βιολιού μια φωνή που πείθει, μέσα στη σιωπή, σαξόφωνου βραχνάδα, ύφεση ζωής, μια σβησμένη δάδα. Νιώθω ενοχές.
Ήδη νομίζω με την εξήγησή μου καταλάβατε τι εννοούσα και θα προσπαθήσω πλέον να είμαι πιο προσεκτική σε αυτά που λέω. Νιώθω ενοχές. Νιώθω ενοχές. Ρίχνω ένα μπλε τόσο δα θλιμμένο, γίνεται ουρλιαχτό, νέγρου ειπωμένο, χρώμα μουσική η ζωή γεμάτη, Απόλλωνα θεέ για κλείσε μου το μάτι.
Συνεχίζουμε δυναμικά. Και τώρα σας αφήνω, γιατί γράφω τόση ώρα και νιώθω ότι πιάνω φωτιά.
Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.
Απόψεις
Ε δεν γίνεται τώρα να γκρινιάζουμε εμείς, μην είμαστε αχάριστοι. Τι να πουν δηλαδή κι αυτοί οι άνθρωποι. Σας προτείνω να κάνετε κι εσείς ταξίδια σε αντίστοιχες χώρες, για να εκτιμήσετε αυτά που έχετε. Και τότε συμπολίτες μου, τα ξαναλέμε.