Ας μιλήσουμε σήμερα για κάτι διαφορετικό, ένα θέμα που καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς που έχει παρεισφρήσει μέχρι και στα κινούμενα σχέδια που βλέπαμε μικροί και τώρα βλέπουν τα παιδιά μας. Έχετε κάτσει να σκεφτείτε ποτέ τι πρεσβεύουν τα στρουμφάκια; Σας φάνηκε κάτι περίεργο, μήπως κάτι στο στρουμφοχωριό σας έκανε εντύπωση; Όχι; Είστε βέβαιοι;

Η κοινότητα των Στρουμφ έχει τη μορφή μιας κολεκτίβας, είναι μια μικρογραφία της ουτοπι­κής - υποτίθεται - κομμουνιστικής κοινωνίας. Όλοι βέβαια είδαμε πώς πήγε αυτό στην πραγματική ζωή. Κάθε Στρουμφ έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο, εργάτης, γεωργός, καλλιτέχνης, μάγειρας, ράφτης. Δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει ιδιοκτησία, τα σπίτια που μένουν τους τα παρέχει η κοινότητα, όλοι μοιράζονται τις πρώτες ύλες και το φαγητό, μέχρι και την ίδια γυναίκα, τη Στρουμφίτα. Θέλετε κι άλλα;

Ο αρχηγός των Στρουμφ είναι ο Μπαρμπαστρούμφ, που έχει γενειάδα και φοράει κόκκινα. Η εξουσία του είναι αδιαπραγμάτευτη, είναι ανώτερος από κάθε άλλο στρουμφάκι κι όμως φροντίζει για την ευτυχία και την ευημερία όλων. Σας θυμίζει κάτι, μήπως έχετε ακούσει για τον Στάλιν;

Φυσικά υπάρχουν και τα στρουμφάκια που δεν κάνουν τίποτα και ζουν εις βάρος των άλλων, ο Χουζούρης, ο Λιχούδης και ο Μελένιος.

Όταν ένα ξύπνιο στρουμφάκι, ο Σπιρτούλης κάνει πραξικόπημα και χρίζεται βασιλιάς, ο Μπαρμπαστρούμφ αμέσως επιβάλει την τάξη και τον στέλνει εξορία, εξαφανίζοντας κάθε ιδέα για αλλαγή καθεστώτος. Γιατί αυτή είναι η αριστερά με το ηθικό της πλεονέκτημα.

Αλλά χαρακτηριστικό είναι κι ένα ακόμα απόσπασμα, από το επεισόδιο που ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα φυτρώνει στην αυλή του Λιχούδη. Εκείνος όπως είναι λογικό, τα θεωρεί δικά του και τα πουλάει στα άλλα στρουμφάκια με σκοπό να αποκομίσει οφέλη σε αντάλλαγμα. Πάλι ο Μπαρμπαστρούμφ παρεμβαίνει και καταπνίγει την ιδιωτική πρωτοβουλία, «εξηγώντας» στον Λιχούδη ότι είναι κακό να προσπαθεί να συγκεντρώσει πλούτο.

Το ίδιο το όνομα Smurf στα αγγλικά βγαίνει από το Socialist Men Under a Red Father. Τι να λέμε τώρα.

Ο Δημήτρης Ευθυμάκης εγκαινιάζει με ετούτο το άρθρο γνώμης του τη συνεργασία του με το Κουλούρι. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1960 και αργότερα στην Κούβα επί καθεστώτος Φιντέλ, έχει ζήσει από πρώτο χέρι τη μεταπολεμική οικονομική άνθηση στον δυτικό κόσμο αλλά και την ανελευθερία των κομμουνιστικών καθεστώτων. Αφού επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές του 1991, εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως υψηλόβαθμο στέλεχος αλλά τα παράτησε όλα για τα «μάτια» της αγαπημένης του Τζιας, όπου παρέμεινε να κοιτάζει τη θάλασσα από το 1999 ως το 2012. Διατηρεί στήλη στο protagon.gr από το 2015. Πλέον διαμένει στις Μπαχάμες, στον ίδιο δρόμο όπου βρίσκονται και τα γραφεία του Κουλουριού.

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.