Μα τι γνωστοί σκηνοθέτες και ηθοποιοί και τι απαίσια πράγματα είναι όλα αυτά που έκαναν, τι κακοποιήσεις μέχρι και σε μικρά παιδιά, αν είναι δυνατόν. Και πριν λίγους μήνες σκεφτόμουν ότι μου έχει λείψει να πάω ένα θέατρο τόσο καιρό που είναι κλειστά.

Καλύτερα που είναι κλειστά, αφού αυτοί δεν έχουν τον θεό τους και ποιος ξέρει και πόσα άλλα γίνονται και δεν μαθεύονται. Καλά το 'λεγε ο πατέρας μου όταν του είχα πει στο Γυμνάσιο ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, πως οι μισοί εκεί μέσα είναι ανώμαλοι και να μην μπλέξω.

Εμένα βέβαια η αγάπη μου για το θέατρο δεν έσβησε ποτέ, πήγαινα κάθε χρόνο στο Εθνικό και στην Επίδαυρο και έβλεπα όλες τις νέες σειρές με τους νέους ηθοποιούς. Εδώ που τα λέμε για την τηλεόραση δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι άσχημο σαν όλα αυτά και ευτυχώς μεταξύ μας, γιατί δεν θα το άντεχα να σταματούσαν οι «Άγριες Μέλισσες».

Κάτι θεατράνθρωποι λένε στις ειδήσεις με κιμωλίες στις πατούσες που φοράνε όλοι κολάν και μονόχρωμα μπλουζάκια με μεγάλο κόψιμο στον λαιμό. Δεν έχω πρόβλημα με αυτά, έχω και φίλους θεατρανθρώπους, όμως σκιάχτηκα λίγο να σας πω την αλήθεια.

Είναι κι οι ιοί που κυκλοφορούν, δεν τα αφήνουμε τα θέατρα καλύτερα να τα βλέπουμε από την τηλεόραση;

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.