Μόλις ξύπνησα από τον οκτάωρο ύπνο μου και λίγο πριν ξανακοιμηθώ συνειδητοποίησα κάτι τρομερό. Για πρώτη φορά στα 7 χρόνια που ζω, ένιωσα το συναίσθημα της βαρεμάρας.

Μέχρι σήμερα με γέμιζε ιδιαίτερα η καθημερινή μου ρουτίνα. Ξυπνούσα, έτρωγα κάτι, έπινα το νερό μου, σκαρφάλωνα πάνω στους ανθρώπους μου ή αν δεν με άφηναν ανέβαινα στα βιβλία τους και τους υπολογιστές τους, έξυνα λίγο τα έπιπλα και μετά ξανακοιμόμουν. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, με τα κινητά των ανθρώπων και το instagram, πόζαρα λιγάκι, έβλεπα και καμια άλλη γάτα στις οθόνες και νύσταζα ακόμη πιο εύκολα.

Σήμερα όμως κάτι άλλαξε. Ξύπνησα, αναζήτησα τον άνθρωπό μου, γύρισα ανάσκελα, με χαϊδεψε, γουργούρισα λιγάκι για να χαρεί και έφυγα για να φάω τις μπουκίτσες μου. Μόλις ήπια και το νεράκι μου πήγα και έκατσα πάνω στο κουρτινόξυλο -το πιο βολικό σημείο του σπιτιού- και περίμενα να με πάρε ο ύπνος. Έλα όμως που δεν με έπιανε νύστα με τίποτα. Έντρομη σηκώθηκα και πήγα ξανά στον άνθρωπο μου για να παίξουμε αλλά είχε δουλειά.  Έκατσα πάνω στα χαρτιά του, ξάπλωσα μπροστά στην οθόνη του, του χαϊδεψα το πρόσωπο με την ουρά μου αλλά τίποτα, δεν μου έδωσε σημασία; Τι έπρεπε να κάνω, πώς θα γέμιζα τη μέρα μου;

Έξυσα λίγο παραπάνω το έπιπλο, κυνήγησα δυο-τρια μυγάκια, έφερα μερικές σβούρες αλλά η ώρα δεν έλεγε να περάσει με τίποτα. Δοκίμασα να ξανακοιμηθώ αλλά τίποτα. Σκέφτομαι να αρχίσω κάποιο χόμπι, το πλέξιμο δεν μου φαίνεται κακή ιδέα. Άλλωστε έχω ξηλώσει τόσα ρούχα των ανθρώπων μου, πόσο δύσκολο να είναι να κάνεις το αντίθετο; Αυτό θα κάνω, το αποφάσισα, θα μου φτιάχνω πουλοβεράκια για να φοράω και να είμαι η πιο ωραία γάτα -γαλή όπως με φωνάζουν κάποιοι- στο instagram.

Αυτά, μόνο που σκέφτηκα τι πρέπει να κάνω κουράστηκα, πάω να κοιμηθώ για δέκα ώρες να πάρω δυνάμεις.

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.