Παρακολουθούσα προχθές το βραδινό δελτίο ειδήσεων κάποιου ιδιωτικού καναλιού, δεν θυμάμαι ποιου, δεν έχει άλλωστε και σημασία. Σε κάποια στιγμή έδειξε ένα ρεπορτάζ σχετικό με τον κύριο Ψωμιάδη και τα χρέη του προς την Α.Ε.Κ. και στην εικόνα του πρώην προέδρου, χιλιάδες αναμνήσεις πλημμύρισαν το μυαλό μου.

Λένε πως όταν περάσουν χρόνια από το τέλος μιας σχέσης -ερωτικής, φιλικής ή επαγγελματικής- συνηθίζουμε να κρατάμε μόνο τα καλά και αφήνουμε πίσω τα άσχημα. Έτσι πράττω κι εγώ με τον κύριο Μάκη. Άλλωστε δεν μου είναι ευχάριστο να τον βλέπω πίσω από τα σίδερα της φυλακής και νιώθω κάποιες ενοχές που δεν έχω πάει ακόμα να τον επισκεφτώ. Παραδέχομαι πως αυτά που μας χώριζαν δεν ήταν και λίγα αλλά ακόμη περισσότερα ήταν τελικά αυτά που μας ένωναν.

Πάνω απ'όλα ωστόσο θα μου λείψει μια αγαπημένη συνήθεια του κυρίου Μάκη, που δεν είναι άλλη από τις επισκέψεις του πριν κοιμηθώ. Ντυμένος απλά, χτυπούσε το κουδούνι, μου έλεγε ένα «περαστικός ήμουν, καλή σου νύχτα» και αποχωρούσε. Με τον καιρό οι επισκέψεις αυτές γινόντουσαν όλο και πιο συχνές και δεν σας κρύβω πως τις προσδοκούσαμε, τόσο εγώ όσο και η Δέσποινα, η οποία πήγαινε με άλλη διάθεση στο νυχτερινό κέντρο που εμφανιζόταν όταν είχε προηγηθεί μια επίσκεψη του κυρίου Μάκη. Ο κύριος Ψωμιάδης ζέσταινε πραγματικά το σπιτικό μας και το καθημερινό του ενδιαφέρον, τα χιλιόμετρα που έκανε μέσα στη νύχτα για να δει αν είμαι καλά και να μου πει μια καληνύχτα με σκλάβωνε κυριολεκτικά.

Δεν σας κρύβω ότι μου λείπουν αυτές οι αυθόρμητες επισκέψεις του κυρίου Μάκη. Πολλά βράδια κάθομαι μελαγχολικός και κοιτάω έξω από το παράθυρο, περιμένοντας να εμφανιστεί, ενώ όταν έχει πολλή ησυχία νομίζω ότι ακούω τη φωνή του. Σκέφτομαι να τον πάρω τηλέφωνο αλλά φοβάμαι ότι μετά θα μου λείπει περισσότερο. Μακάρι να αθωωθεί και σύντομα να επιστρέψει, άλλωστε ξέρει που μένω.

---

Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Κουλουριού και Κουραφέλκυθρου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από την Jemma Press.